Versterkte nederzetting
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een versterkte nederzetting is een woonplaats die voorzien is van verdedigingswerken om bescherming te bieden tegen aanvallen.
Omschrijving
Versterkte nederzettingen werden in het verleden gebouwd om bewoners te beschermen tegen vijandelijke invallen. Deze nederzettingen konden diverse vormen aannemen, zoals steden, kastelen, of forten. De verdedigingswerken konden bestaan uit muren, wallen (aarden ophogingen), of grachten. Soms werden natuurlijke elementen, zoals heuvels of de ligging nabij waterwegen, gebruikt ter verdediging. In de loop der tijd evolueerden de toegepaste verdedigingstechnieken als gevolg van de ontwikkeling van wapens. Zo werden stadsmuren in de middeleeuwen gebruikt, maar met de komst van buskruit werden aarden wallen effectiever. Een vestingstad is een type versterkte nederzetting, specifiek bedoeld voor het beheersen van strategische locaties. Niet elke versterkte stad is per definitie een vestingstad; middeleeuwse steden met muren dienden vaak enkel ter zelfverdediging.
Voorbeelden en Bouwdelen
Voorbeelden van versterkte nederzettingen zijn onder meer prehistorische nederzettingen met grachten en ophogingen, Romeinse castella, middeleeuwse burchten, kastelen en vestingsteden zoals Naarden en Bourtange in Nederland. Bouwdelen die voorkomen bij versterkte nederzettingen kunnen variëren, maar omvatten vaak elementen zoals muren (met bijvoorbeeld kantelen of schietgaten), wallen, grachten, poorten, bastions (uitspringende delen voor flankerend vuur), rondelen (voorlopers van bastions), en barbacanes (verdedigingswerken voor poorten).
Vergelijkbare termen
Vestingstad
Gebruikte bronnen: